Όσο κι αν προκαλεί εντύπωση ο τίτλος: «Ο πιο επικίνδυνος εχθρός των αμερικανών στρατιωτών είναι τα ίδια τους τα όπλα», άλλο τόσο προκαλεί εντύπωση το πώς (και) οι αμερικανοί στρατιώτες αυτοκαταστρέφονται.
Είναι πολλοί αυτοί που ειρωνεύονται τις Ηνωμένες Πολιτείες έπειτα από μια από εκείνες της θλιβερές πολύνεκρες ένοπλες επιθέσεις εφήβων στα σχολεία τους· τις εισβολές εκείνες, που αφήνουν πίσω τους νεκρούς και απορίες.
«Οι Αμερικάνοι, μόνοι τους θα εξολοθρευθούν» λένε και σφίγγουν τα χείλη με νόημα. Σαν να μην έχουν άδικο. Προσέξτε τώρα.
Οι αμερικανοί στρατιώτες αντιμετωπίζουν πλείστους κινδύνους στα πεδία των μαχών ανά τον κόσμο, όπου επιλαμβάνονται τα της… ειρήνης, άλλων λαών. Τι θα λέγατε, όμως, αν κάποιος σας ενημέρωνε ότι οι εχθροί δεν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους στρατιώτες των ΗΠΑ, αλλά τα ίδια τα όπλα τους. Μάλιστα!
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες εβδομάδες στους «New York Times», αποκαλύφθηκε ότι ο πιο επικίνδυνος «εχθρός» που αντιμετωπίζουν οι αμερικανοί μάχιμοι είναι τα δικά τους όπλα! Επί αμερικανικού εδάφους, αλλά και εκτός, τα μέλη του αμερικανικού στρατού συνεχώς υποβάλλονται σε εκπαίδευση με αντικείμενο τα όπλα, για να διασφαλιστεί ότι (θα) είναι σε θέση να χειριστούν τα εργαλεία τους όταν ανάψει η μάχη.
Μεγάλο μέρος αυτής της εκπαίδευσης επικεντρώνεται γύρω από τις ρουκέτες: αυτές που ρίχνονται με σωλήνες εκτόξευσης, αλλά και από το πυροβολικό. Όλα αυτά τα βαρέα όπλα, όταν βάλλουν, προκαλούν έντονο ωστικό κύμα που επηρεάζει τον εγκέφαλο των χειριστών, κάτι που είναι γνωστό ως «blast exposure», δηλαδή «έκθεση έκρηξης», η οποία- πολλοί υποστηρίζουν ότι- έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με ένα έντονο χτύπημα στο κρανίο.
Παρά τις πρόσφατες μελέτες που δείχνουν ότι η «blast exposure» είναι επικίνδυνη για τους χειριστές των οπλικών συστημάτων, ο στρατός των ΗΠΑ συνεχίζει να εκθέτει τους στρατιωτικούς του σε κίνδυνο για τραυματικές εγκεφαλικές βλάβες (TBIs) από τις επανειλημμένες ασκήσεις και την συνεχή «blast exposure».
Τριγμοί στα κόκκαλα
Όπως αναφέρουν οι «New York Times», πρόσφατα το Κογκρέσο διέταξε τους αξιωματούχους να θέσουν περιορισμούς σχετικά με την έκθεση των μάχιμων σε αυτά τα επικίνδυνα ωστικά κύματα. Σε επιστολή του στην εφημερίδα «Chicago Tribune», με την οποία συμπληρώνει το άρθρο των «New York Times», ο βετεράνος στρατιωτικός Ντάνιελ Τζόνσον υποστήριξε: «Είναι δύσκολο να εξηγήσω πώς νιώθεις να βρίσκεσαι πίσω από ένα πυροβόλο όταν εξαπολύει το βλήμα: η δύναμη που προκαλείται από τη ρίψη μιας οβίδας εκατό λιβρών σου κόβει την ανάσα και σου προκαλεί τριγμούς στα κόκκαλά σου. Συχνά, έπειτα από τέτοιες ασκήσεις, είχα έναν έντονο πονοκέφαλο σαν να είχα μόλις χτυπήσει σε αυτοκινητικό ατύχημα».
Το 2010, η Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA), έπειτα από αίτημα του αμερικανικού στρατού, εφηύρε ένα φορητό όργανο για τη μέτρηση της «blast exposure». Στη συνέχεια, με εκείνη τη συσκευή εξοπλίστηκαν 11.000 μέλη του στρατού στο Αφγανιστάν, για να καταγραφεί το πόση «blast exposure» λάμβαναν από τις ρίψεις βομβών, αλλά και από εκείνες του εχθρού. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι, ενώ οι εχθρικές βόμβες είχαν πράγματι (και) επίδραση στον εγκέφαλο, το 75% των στρατιωτών κινδύνευαν περισσότερο από τα δικά τους όπλα! Κι ενώ τα στοιχεία ήταν εντυπωσιακά και συντριπτικά, το πρόγραμμα ακυρώθηκε το 2016, με τον αμερικανικό στρατό να υποστηρίζει ότι οι εκείνες συσκευές δεν παρείχαν αξιόπιστα δεδομένα.
Το Υπουργείο Άμυνας διεξήγαγε μελέτες και εντόπισε «υψηλά ποσοστά διάσεισης και συμπτωμάτων που σχετίζονται με τη διάσειση μεταξύ στρατιωτικών με ιστορικό παρατεταμένης έκθεσης σε εκρήξεις ελαφρών, αλλά και βαρέων όπλων». Μεταξύ των συμπτωμάτων που καταγράφηκαν ήταν «ελλειμματική μνήμη στο καθημερινό λεξιλόγιο, έλλειμμα στην οπτικο-χωρική ενεργό μνήμη (εκείνη που χρησιμοποιεί κάτι σαν οπτικό τετράδιο στον εγκέφαλο και που επιτρέπει να οραματίζεσαι κάτι, για να το κρατήσεις στη μνήμη σου) και στην εκτελεστική λειτουργία».
Μειωμένη μνήμη και ανακλαστικά
Οι «New York Times» μίλησαν με τον Μάικλ Ρόι, ο οποίος ηγήθηκε μιας τριετούς μελέτης, με αντικείμενο ερεύνης στρατεύματα Ειδικών Επιχειρήσεων στο Fort Chaffee Maneuver Training Center στο Αρκάνσας. Η ομάδα του Ρόι διαπίστωσε ότι όσοι συμμετείχαν στην έρευαν όχι μόνο είχαν χαμηλότερη γνωστική λειτουργία, αλλά και πιο αργούς χρόνους αντίδρασης, μειωμένη μνήμη και ανακλαστικά.
Ο Ρόι, δήλωσε ότι, οι υπό την έρευνα στρατιωτικοί επανήλθαν μετά μερικές ημέρες ή εβδομάδες, με συμπτώματα παρόμοια με εκείνα μιας διάσεισης. Επίσης σχετική έρευνα που διεξήχθη από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ το 2021, κατέγραψε σε μάχιμους κατάθλιψη ή άνοια και οι αγχώδεις διαταραχές και σε πολλούς διαταραχές μετατραυματικού στρες (PTSD).
Όταν οι «New York Times» δημοσίευσαν αυτά τα ευρήματα, η Διοίκηση των Ειδικών Επιχειρήσεων, ευαισθητοποιήθηκε και δήλωσε ότι θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το πυροβόλο άνευ οπισθοδρόμησης Carl Gustaf M3 με φειδώ λόγω των «δυνητικών αρνητικών επιπτώσεών του». Πρόσθεσε επίσης ότι λαμβάνονται μέτρα για τη μείωση της «blast exposure», όπως είναι η εντολή στους εκπαιδευτές και τους βοηθούς πυροβολητές να στέκονται αρκετά πίσω όταν ένας πυροβολητής εκτοξεύει πυρομαχικά.
Σπουδαία τα υπερόπλα λοιπόν, αλλά ακόμα κι αυτά έχουν… παρενέργειες που σε βάθος χρόνου αποδεικνύονται ολέθριες για τους χειριστές τους. Πατήρ πάντων (κακών) ο πόλεμος!
